کیهان نوشت: «زن روز» تقلیدی نه چندان حرفه‌ای از نسخه ترکی و امتحان پس داده «doya doya moda» است که با استفاده از عنوانی خاطره‌انگیز و حضور مجری جنجالی، مخاطبان هدف خودش را جذب کرد.در حالی که این برنامه بیش از آن که یک مسابقه مد را به تصویر بکشد تلاشی پر زرق‌وبرق، فانتزی و سیاست‌گذاری شده در راستای برساخت تصویر زن ایرانی در زیر سلطه صنعت- فرهنگ است؛ چرا که به گفته دنیل چندلر «هر نمایش، چیزی فراتر از بازتولیدِ صرفِ موضوعِ خود است». شکی نیست که این برنامه یک سرگرمی جذاب و پرکشش محسوب می‌شود اما آیا می‌توان گفت که با یک اثر پیشگام روبه‌رو هستیم یا یک محصول شعارزده تجاری و دست دوم؟
این روزنامه افزوده است: اتصال کلیشه‌ای «رنگ صورتی» به «زنان» و عنصر الماس برای القای حس ارزشمندی در لوگوی برنامه، میان‌برنامه تبلیغاتی غیرحرفه‌ای و فونت‌های نامناسب نشان از یک برنامه سرهم‌بندی شده و عوامل غیرمتخصصی دارد که حداقل مبانی بصری و تکنیکی را برای مخاطب اعمال کرده‌اند. به‌رغم همه ضعف‌ها و ساده‌انگاری در تولید و حتی با وجود حضور زیبایی‌شناسی «مردسالارانه» تنها داور مرد مسابقه، این برنامۀ پرمخاطب بلافاصلهپس از اتمام فصل نخست، فصل دوم را منتشر کرد و همچنان مورد استقبال، حاشیه‌سازی و نقد قرار دارد. در نهایت باید توجه داشت که عرضه برنامه‌های تجاری پربازدید بعد از انتشار گسترده و بسترسازی در طول زمان، می‌تواند محمل خوبی برای نفوذ ایدئولوژی سازندگانش به مخاطب باشد. حتی اگر آن برنامه محصولی وارداتی و غیرمبتکرانه مثل «زن روز» باشد.